Het onderwijs van Sri Aurobindo
begint bij de oeroude vertellingen van India, dat achter de verschijningen van het Universum een Realiteit van Wezen en Bewustzijn,
een Zelf van alle dingen, een en eeuwig, aanwezig is.
Alle
wezens zijn verenigd in dat ene Zelf en Geest, maar verdeeld door een zekere afgescheidenheid van bewustzijn, een onwetendheid
van hun ware Zelf en Werkelijkheid, in de geest, het leven en het lichaam.
Het is
mogelijk, door een zekere psychologische discipline, dit gordijn van afgescheiden bewustzijn te verwijderen en bewust te worden
van het ware Zelf, het Goddelijke in ons en iedereen.
Sri Aurobindo’s
lering zegt, dat dit ene Wezen en Bewustzijn hier in de materie geinvolueerd is.
Evolutie
is de methode, waarbij het zichzelf bevrijdt.
Bewustzijn
verschijnt in wat onbewust lijkt en eenmaal verschenen, zet het aan om verder en verder te groeien en ontwikkelt tegelijkertijd
naar een steeds grotere perfectie.
Leven
is een eerste stap naar de bevrijding van dit bewustzijn, het denken is de tweede, maar de evolutie houdt niet op bij het
denken, het wacht op de bevrijding naar iets groters, een bewustzijn dat spiritueel is en supramentaal. De volgende stap van de evolutie moet in de richting zijn van een Superverstand en Geest, als de dominante
kracht in het bewuste wezen.
Want
alleen dan zal de in dingen geinvolueerde Goddelijkheid zichzelf geheel bevrijden en wordt het mogelijk voor het leven om
perfectie te manifesteren. Maar terwijl vorige stappen door de Natuur genomen
zijn in het planten en dierlijke leven zonder bewuste wil, wordt het voor de Natuur mogelijk om zich in de mens te evolueren
door een bewuste wil in het instrument.
Het is
echter niet door een mentale wil in de mens, dat dit geheel gedaan kan worden, want het verstand gaat alleen tot een zeker
punt en kan daarna alleen in een cirkel bewegen.
Er is
een omzetting nodig, een omdraaien van het bewustzijn, waarbij het verstand moet veranderen naar een hoger principe.
Deze
methode wordt gevonden in de oeroude psychologische discipline en beoefening van Yoga. In het verleden is dit geprobeerd door
weg te trekken uit de wereld en verdwijning naar de hoogten van het Zelf of Geest.
Sri Aurobindo
leert, dat een neerdalen van een hoger principe mogelijk is, welke niet hoofdzakelijk het spirituele Zelf uit de wereld bevrijdt,
maar het in de wereld bevrijdt, de onwetendheid of beperkte kennis van het verstand vervangt door een Supramentaal Waarheids-Bewustzijn,
welke een voldoende instrument voor het innerlijk Zelf zal zijn en het mogelijk maakt voor het menselijk wezen om zichzelf,
zowel dynamisch als inwendig te vinden en te groeien vanuit zijn nog dierlijke mensheid naar een Goddelijk ras.
De psychologische
discipline van Yoga kan hiervoor gebruikt worden door alle delen van het wezen te openen voor een omzetting of transformatie
door de neerdaling en het werken van het hogere nog verzegelde Supramentale principe.
Dit kan echter niet gedaan worden in een korte tijd of door een snelle of wonderbaarlijke transformatie.
Veel
stappen moeten genomen worden door de zoeker, voordat supramentale neerdaling mogelijk is.
De mens
leeft hoofdzakelijk in zijn oppervlakkige verstand, leven of lichaam, maar er is een innerlijk wezen in hem met grotere mogelijkheden,
waartoe hij moet ontwaken, want hij ondergaat er momenteel een erg kleine invloed van en dat zet hem aan tot het zoeken naar
grotere schoonheid, harmonie, kracht en kennis. Daarom is het eerste proces van
Yoga het openen van de delen van het innerlijke wezen en vandaar uit naar buiten leven, waardoor het uiterlijke leven bestuurd
wordt door innerlijk licht en kracht.
Op deze wijze ontdekt hij zijn ware ziel, welke niet het uiterlijke mengsel van mentale, vitale en fysieke elementen is, maar iets van de Werkelijkheid
achter hen, een vonk van
het Goddelijk vuur.
Hij
moet leren vanuit zijn ziel te leven en door de drang ervan naar Waarheid de rest van de Natuur te zuiveren en oriënteren.
Daarna
kan er een opening naar boven volgen en een neerdalen van een hoger principe van het wezen.
Maar
zelfs dan is het nog geen vol Supramentaal Licht en Kracht. Want er zijn verschillende
niveaus van bewustzijn tussen de gewone menselijke geest en het Supramentale Waarheids-Bewustzijn.
Deze
tussenliggende niveaus moeten geopend worden en hun kracht moet naar beneden in het denkvermogen, leven en lichaam gebracht
worden. Alleen daarna kan de volledige kracht van het Waarheids-Bewustzijn in
de Natuur werken.
Het proces
van zelfdiscipline of sadhana is daarom lang en moeilijk, maar zelfs een klein beetje is van zoveel waarde, omdat het de uiteindelijke
bevrijding en perfectie mogelijk maakt.
Er zijn
veel dingen nodig op de weg die tot het oude systeem behoren - een opening van de geest naar een grotere wijdte en naar het
gevoel van het Zelf en het Oneindige, een opgaan in wat genoemd wordt, het Kosmische Bewustzijn, meesterschap over verlangens
en passies, een uiterlijk ascetisme is niet essentieel, maar de beheersing van verlangen en hechting en controle over het
lichaam en zijn behoeften, hebzucht en instincten zijn onvermijdelijk.
Er is
een combinatie van oude systemen, de weg van kennis door middel van onderscheiding van het denkvermogen tussen Realiteit en
verschijning, de weg van het hart, devotie, liefde en overgave en de manier van werken, welke de wil wegdraait van motieven
van zelfinteresse naar de Waarheid en de dienst van een grotere Realiteit dan het ego.
Want
het hele wezen moet getraind worden, zodat het kan reageren en getransformeerd worden, wanneer het mogelijk is, zodat het
grotere Licht en de grotere Kracht in de Natuur kunnen werken.
In deze
discipline zijn de aspiratie van de Meester, en in moeilijke tijden, zijn controle en zijn aanwezigheid onontbeerlijk, want
het zou anders onmogelijk zijn door te gaan zonder veel struikelen en fouten, die alle kans op succes tegenhouden. De Meester is degene, die gestegen is naar een hoger bewustzijn en wezen en hij wordt vaak gezien als de
manifestatie of de vertegenwoordiger ervan. Hij helpt niet alleen door zijn lessen
en meer nog door zijn invloed en voorbeeld, maar ook door zijn kracht om zijn eigen ervaringen op anderen over te dragen. Dit is Sri Aurobindo’s onderwijs en methode van uitvoeren.
Het is
niet zijn bedoeling om een religie te ontwikkelen of de oude geloven op te vullen of om een nieuwe religie te stichten, want
elke van deze dingen zou afleiden van zijn centrale doel.
Het enige
streven van zijn Yoga is innerlijke zelfontwikkeling, waardoor iedereen die het volgt na verloop van tijd het ene Zelf in
alles kan ontdekken en evolueren naar een hoger bewustzijn dan het mentale, een spiritueel en supramentaal bewustzijn, dat
de menselijke natuur zal transformeren en vergoddelijken.
Augustus,
1934.
Sri Aurobindo
on himself; pag. 95-97 Auteursrecht notitie:
De inhoud van dit document is beschermd onder auteursrecht 1972, Sri Aurobindo Ashram Thrust Pondicherry, India. Het is toegestaan een digitale
kopie of afdruk te maken
voor uw persoonlijk niet commerciële gebruik, onder de voorwaarde, dat u dit document in zijn geheel kopieert, met de auteursrecht notitie inbegrepen